Στερνή μου γνώση...

Δυστυχώς όσο πηγαίνω πίσω χρονικά στις αποστολές(και στην ηλικία), διαπιστώνω πως το αρχείο μου εκείνων των περιόδων περιορίζεται σε διασκορπισμένες φωτογραφίες και κάποια μεμονωμένα στίγματα από ένα¨αντίκα¨ GPS Silva...Παρ'όλα αυτά όταν ψάχνεις όλο και κάτι
βρίσκεις.


Βαρυμπόπη 96' μάθημα με τον Στάθη Παυλίδη

Σπηλαιοβάραθρο Πολύδροσο Παρνασσού

Για τα μάτια σας μόνο... Ένα πανέμορφο σπήλαιο του Παρνασσού με μια τεράστια αποικία 3-4 ειδών νυχτεριδών. Η διαμόρφωση του εδάφους του σπηλαίου καθώς και το μέγεθος των αιθουσών καθιστούν πολύ δύσκολη την φωτογράφηση.

Στέλλα, Γιώργο και Ολιβιέ ευχαριστώ για την βοήθεια!

Σπήλαιο Δυρού-Βλυχάδας 97'-98'

97' πρώτη μου επίσκεψη στον Δυρό

97'

Το απολιθωμένο αυτό ζώο δεν είναι ο γνωστός πάνθηρας και είχε βρεθεί στην προηγούμενή μας αποστολή

Σε πρώτο πλάνο, σε αυτή την ''συλλεκτική'' φωτογραφία, διακρίνονται οι Γ.Αντωνόπουλος, Φ.Έλληνας, Π.Γεωργόπουλος και πίσω δεξιά ο γράφων.

Σπήλαιο Εφτάστομο Παρνασσού-25/3/2004

Πηγαίνοντας για το βάραθρο ο Γ.Αγγελόπουλος , ο οποίος παρότρυνε να συνεχίσουμε οδικώς στον χιονισμένο δρόμο, πείστηκε πως έπρεπε να σταματήσουμε,δυστυχώς αφού κολλήσαμε...Ο Γ.Μπενέζης έσωσε πολύτιμο χρόνο σκάβοντας με το πιολέ του!

Γ.Μπενέζης και Γ.Αγγελόπουλος

Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε από ψηλά κατεβαίνοντας στο σχοινί.Οι τρεις κουκίδες στο κέντρο του βαράθρου είναι δύο σπηλαιολόγοι και ένας μεγάλος σάκκος στα αριστερά.

Το βράδυ διανυκτερεύσαμε σε ένα χιονισμένο ξέφωτο κοντά στο σπήλαιο όπου οι σκηνές πραγματικά κοκκάλωσαν από την χαμηλή θερμοκρασία.

Σπηλαιοβάραθρο Κακαλώνια-Αξού Ρεθύμνου Κρήτης-Καλοκαίρι 2004

Πρόκειται για μια διάκλαση που καταλήγει σε βάραθρο 27μ.Οι κάτοικοι μας υπέδειξαν την τοποθεσία του σπηλαίου παρ'όλο που βρίσκεται δίπλα στην άσφαλτο και αυτό διότι είχε καλυφθεί επιμελώς η είσοδος με την πέτρα που φαίνεται στην φωτογραφία.Φυσικά το απόγευμα που βγήκαμε ''εξαναγκαστήκαμε'' σε κατανάλωση ρακής και μεζέδων ...

Σπήλαιο Έντεκα Τούρκοι-Βυτίνα 2003

Ο φίλος και σχοινοσύντροφος Γιώργος Αγγελόπουλος

Το όνομα του σπηλαίου μαρτυρά τον θρύλο...Οι ντόπιοι σκότωσαν τους Τούρκους φοροεισπράκτορες και κατόπιν τους πέταξαν μέσα.Στην επίσκεψή μας δεν βρήκαμε ανθρώπινα κόκκαλα παρ'όλα αυτά στην συνείδηση των ντόπιων, το σπήλαιο(για όσους το γνωρίζουν μιας και βρίσκεται σε απόμερο και απρόσμενο μέρος) συμβολίζει την δικαίωση του Έλληνα έναντι του δυνάστη κατακτητή.
Το άνοιγμα του σπηλαίου μοιάζει με ένα σχίσιμο στο πρασινισμένο έδαφος.Αφού περάσαμε την στενή είσοδο κατεβήκαμε περίπου 8 μέτρα με σκοινί τον απότομο βράχο για να βρεθούμε σε μια μικρή αίθουσα όπου δεν εντοπίσαμε πιθανή συνέχεια.

Σπήλαιο Αγίας Θεοδώρας -Βάστα Αρκαδίας-97'

Το εν λόγω σπήλαιο βρίσκεται μερικά μέτρα μακριά από το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας,
καλά κρυμμένο στην πυκνή, χαμηλή βλάστηση της περιοχής.Το εκκλησάκι είναι ξακουστό επειδή στην οροφή του έχουν φυτρώσει 17 μεγάλα δέντρα ενώ από τα θεμέλια του τρέχει ένα ποταμάκι(το οποίο περνάει και μέσα από την σπηλιά).Σύμφωνα με την παράδοση, η οσιομάρτυς εμαρτύρησε για την πίστη της και εκτελέστηκε εδώ από τους διώκτες της. Λίγο πριν εκτελεστεί, προσευχήθηκε: "...Κάνε Κύριε στο μνήμα μου να φυτρώσουν δέντρα που να μαρτυρούν την προστασία σου στην αγνότητά μου. Και το αίμα μου να γίνει νερό και να ποτίζει. Αμήν". Έτσι μετά το θάνατό της δεκαεπτά δένδρα που αντέχουν σε κάθε άνεμο, φύτρωσαν από θαύμα γύρω από το ναό.
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την Αγία Θεοδώρα.Κατά μία εκδοχή για να καλύψει τις υποχρεώσεις της οικογενείας της, μεταμφιέστηκε σε άνδρα και κατατάχτηκε στο στρατό του Βυζαντίου σαν "καπετάν Θοδωρής". Εκεί, κατόπιν σκευωρίας, κατηγορήθηκε άδικα για πράξεις άνομες και θανατώθηκε στο σημείο αυτό. Άλλη θεωρία διατείνεται ότι η Αγία Θεοδώρα ήταν η Αυγούστα Θεοδώρα, κόρη του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Η΄ της μακεδονικής δυναστείας, που λέγεται πως βασίλεψε σαν άνδρας από το 1055 μέχρι το 1056. Η Αυγούστα Θεοδώρα κατά τους ισχυρισμούς του Μιχαήλ ΣΤ΄ του Στρατιωτικού που την διαδέχθηκε με κίνημα αρρώστησε βαριά και πέθανε, ενώ κατ' άλλους εικάζεται ότι ο ίδιος την δολοφόνησε και την έθαψε εδώ.

Το σπήλαιο έχει δύο εισόδους (η μία φαίνεται παραπάνω) και είναι εξαιρετικά δαιδαλώδες.Οι πολύ χαμηλές και στενές διακλαδώσεις του σπηλαίου συνδέονται με τέτοιο τρόπο που μπορεί να περνάς από το ίδιο σημείο, ακολουθώντας πάντα διαφορετικές διαδρομές.Στα κατώτερα τμήματα του σπηλαίου συναντάς το νερό του ποταμού, η στάθμη του οποίου ανεβαίνει και κατεβαίνει ανάλογα με την εποχή.

Στα χρόνια που ακολουθησαν επισκέφτηκα το σπήλαιο τουλάχιστον άλλες τέσσερεις φορές.Στην τελευταία μου επίσκεψη στο σπήλαιο το 2003 σε ένα απόκρυμνο κατέβασμα εντόπισα έναν ανθρώπινο σκελετό .Ο θάνατος λογικά προκλήθηκε από πτώση.Η ταυτότητα και η ηλικία παραμένουν άγνωστες αλλά πιθανότατα πρόκειται για πρωτοχριστιανό που βρήκε καταφύγιο στο εσωτερικό της σπηλιάς σε εποχή διωγμού(την χρήση αυτή της σπηλιάς αναφέρουν και τοπικοί λαογράφοι).

Τα στενά τούνελ συνεχίζουν για πολλά μέτρα με πολλές διακλαδώσεις στην πορεία .

Για να βρεις το νερό και το τέλος του σπηλαίου πρέπει να ακολουθείς διαδρομές που

οδηγούν συνεχώς πιο χαμηλά

Σπηλαιοβάραθρο Τα Ρουθούνια του Δράκου(ΑΣΜ 8513)-Πάρνηθα-98'

Πάρνηθα 98'





Η Πάρνηθα είναι χιλιοπερπατημένη εδώ και πολλές δεκαετίες.Από ότι φαίνεται όμως, το βουνό έκρυβε και ίσως να κρύβει καλά κάποια μυστικά του.Τον χειμώνα του 1998 παίρνουμε μια πληροφορία από παρέα πεζοπόρων για την ύπαρξη ανεξερεύνητου σπηλαίου στην περιοχή.Το σπήλαιο βρίσκεται σε υψόμετρο 584 μ.Την εξερεύνηση πραγματοποίησαν ο Δημήτρης και Γιώργος Αντωνόπουλος.



Από την μορφή της εισόδου το σπήλαιο ονομάστηκε ¨Ρουθούνια του Δράκου¨.Το βάραθρο έχει βάθος 8 μέτρα και ουσιαστικά είναι δύο ανοίγματα στην οροφή ενός θαλάμου περίπου 60 τ.μ.Ύστερα από δέκα χρόνια,στις 12/4/08 επανεντόπισα το σπήλαιο με σκοπό την πληρέστερη καταγραφή του.

φυσικό γλυπτό...

Υπόγειος Ποταμός Βελούχοβος-Λίμνη Μόρνου-97'

Επισκεφτήκαμε το σπήλαιο το 1997.Το είχαμε εντοπίσει εποχή που έβγαζε νερό.Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό,μιας και δεκάδες κυβικά νερού εκτοξεύονταν από μία σχισμή στον βράχο με φοβερή βοή ,αποκλείοντας την είσοδο στον επίδοξο σπηλαιολόγο.Επισκεφτήκαμε πάλι το σπήλαιο περίοδο που οι ντόπιοι μας υπέδειξαν ότι σταματούσε να βγάζει νερό.

Όπως γράφεται στο άρθρο του Γιώργου Αβαγιανού που αφορά σε αυτή μας την επίσκεψη:¨Η παράδοση αναφέρει ότι στην περιοχή ζούσε ένας βασιλιάς που υποσχέθηκε να δώσει την κόρη του σε όποιον έκτιζε ένα κάστρο ή θα έφερνε νερό από την λίμνη Ξυνιάδα του Δομοκού ή από το Ζεμενό.Δύο αδέλφια δέχθηκαν να προσπαθήσουν.Την ώρα που ο ένας τέλειωνε το κάστρο ακούστηκε δυνατός κρότος και το νερό πετάχθηκε από την σπηλιά.Τα είχε καταφέρει πριν ο αδερφός του .Αυτός που έχτιζε το κάστρο πέταξε τη μία από τις δύο πέτρες που του έμεναν για να τελειώσει, για να σκοτώσει τον αδερφό του.Την πέτρα δείχνουν οι ντόπιοι κοντά στην σπηλιά και ειναι από κυκλώπεια τείχη όπως και το κάστρο,ερείπεια του οποίου σώζονται.¨

Τα τοιχώματα του σπηλαίου έχουν σχηματισμούς σαν μαχαίρια λόγω της διάβρωσης,καθώς και αρκετά στενώματα όπου προχωράς έρποντας.Αυτός ήταν και ο λόγος που οι καταδυτικές στολές που φορούσαμε ,για να κολυμπήσουμε στα παγωμένα νερά,έπαθαν μεγάλες ζημιές ή αχρηστεύθηκαν εντελώς.

Η στολή που φοράω, ήταν για την ανάγκη της φωτογράφησης.Εκείνη την εποχή ο σωματότυπος μου ήταν medium και το μέγεθος της στολής ήταν extra large με αποτέλεσμα μετά από λίγη ώρα στο νερό να έχω παγώσει